Bij de wereldkampioenschappen wielrennen in België heeft Annemiek maandag het brons veroverd op de individuele tijdrit. In de rit tegen de klok, waarin de rensters over een afstand van 30,3 kilometer van Knokke-Heist naar Brugge reden, ging de wereldtitel naar landgenote Ellen van Dijk. Op haar gaf Annemiek 24 seconden toe, waarbij ze een gemiddelde van 49,8 kilometer per uur reed. Het zilver was voor de Zwitserse Marlen Reusser. “Ik heb één van mijn beste tijdritten op het vlakke ooit gereden.”

Met die opmerking, geeft Annemiek direct al wel aan dat ze er alles aan heeft gedaan om het goud te pakken, maar dat brons ditmaal gewoonweg het hoogst haalbare was op het biljartvlakke parcours. “Ik ben goed vertrokken en ben tevreden over hoe ik het heb aangepakt”, kijkt ze terug. “Daarbij heb ik tijdrit goed ingedeeld en trapte ik een goed vermogen. Ik had echt een heel goede dag.”

De rensters hadden de wind mee, maar niet alles zat mee vandaag bij Annemiek. “Wat een beetje vervelend was, was dat de communicatie het na de eerste bocht begaf, waardoor ik het helemaal alleen moest doen dertig kilometer lang. Daardoor kreeg ik ook geen tussentijden door bij de tussenpunten, iets dat ik normaal wel graag hoor. Als je weet dat je op het eerste tussenpunt zestien seconden achterligt, hoef je ook niet meer na te denken over je ‘pacing strategie’, maar moet je gewoon all-out gaan. Maar als je op het eerste punt al zestien seconden achterligt, is het wel heel moeilijk om dat terug te pakken.”

‘Misschien wel gewonnen’
Dat ze een sterke tijdrit reed, dat wist Annemiek echter ook. “Toen ik over de finish kwam had ik het idee dat ik misschien wel had gewonnen. Omdat ik zulke goede wattages aan het trappen was en ook maar kon blijven gaan, had ik een heel goed gevoel erover. Van de kant van de weg hoorde ik echter niet dat ik de snelste tijd had of eerste lag. Dat probeerde ik wel een beetje van het publiek af te luisteren. Toen dacht ik al wel dat ik niet eerste was. Na de finish hoorde ik direct dat ik derde was en toen dacht ik ook meteen dat ik daar tevreden mee kon zijn. Ik heb gewoon een heel goede tijdrit gereden.”

Er viel dus ook zeker te leven met de bronzen medaille. “Als het net een paar seconden naast het goud was geweest, dan had die communicatie het verschil kunnen maken, maar nu niet. De beste heeft gewonnen. Zelf heb ik een heel goede tijdrit neergezet en daar moet ik gewoon tevreden mee zijn. Ik ben ook best wel trots dat ik de knop na Tokio nog zo goed heb om kunnen zetten. Dat ik niet ben weggezakt, maar gewoon het opgepakt heb en hier in blakende vorm aan de start stond.”

Nog twee kansen
Deze week volgt er nog meer, met op woensdag de Mixed Relay en op zaterdag de wegwedstrijd. “Het is nog niet over. Voor de Mixed Relay hebben we de plannen al gesmeed. Dat is het volgende doel. De voorpret hadden we aan tafel al met het team. We hebben al strategieën bepaald en de stemming zit er goed in bij het team van de Mixed Relay. Ik kijk ernaar uit. Zaterdag is er vervolgens ook nog een heel mooie trui te verdienen. Daar ben ik wel één van de vele mensen die kunnen winnen. Maar ik ga nu eerst even genieten dat het grootste ‘afzien doel’ erop zit.”

Photo’s: Photo Gomez Sport