Na haar operatie in november en met een lange periode van herstel en voorbereiding achter de rug, is Annemiek zaterdag teruggekeerd in koers. Op zo’n moment zoek je als renster toch naar bevestiging en die kwam er, want ze kon een actieve wedstrijd rijden en finishte ook nog eens op een negende plaats. Daarmee kwam Annemiek als zesde over de streep van een achtervolgende groep. Een kopgroep van drie rensters bleef vooruit en daarbij greep Amy Pieters (Giant-Shimano) de overwinning. “Ik ben hier tevreden mee en blij dat het seizoen begonnen is”, zei Annemiek na afloop.

“Op de Cote de Trieu zat ik goed van voren. Dat was ook de afspraak met het team”, doet Annemiek verslag van de wedstrijd. “Maar ik moest daar lossen. Ik merkte wel dat ik nog niet de topvorm heb, maar dat wist ik ook. Positief was wel dat ik bovenaan de Trieux direct een sprong kon maken om weer terug te komen en de aansluiting te vinden van voren. Helaas was de kopgroep op dat moment al gevlogen.” Pieters ontsnapte samen met Emma Johansson, Lizzie Armitstead en Christine Majerus. Alleen de laatste zou uiteindelijk niet vooruit blijven.

Kopgroep in zicht
Toch zou Annemiek de kopgroep nog wel weer zien. “Ik wou nog graag wat proberen en openen voordat anderen dat deden. Op de Paterberg ben ik daarom in de aanval gegaan en ik kreeg Ashleigh Moolman mee. Samen kwamen we tot op tien seconden van de kopgroep. Of eigenlijk ik, want Ashleigh reed niet echt mee. Ze nam wel over, maar reed niet hard door en ik weet eigenlijk niet waarom. Ook van haar team zat er namelijk niemand in dat eerste groepje. Dat was wel jammer, want voor hetzelfde geld kom je er bij en dan weet je niet hoe het loopt.”

Dat gebeurde dus niet en in plaats van aansluiting vooraan, kwam de aansluiting uit de achtergrond. “Ploeggenote Anna van der Breggen kwam er nog bij, maar het gat was toen alweer groter geworden. Daarna werd ook de kopgroep groter.” Wat volgde was het rijden met een groep van ruim twintig rensters in achtervolging op de kopgroep. Bij die groep echter ook topfavoriete voor de sprint, Kirsten Wild. Zij had met Pieters een ploeggenote vooraan en kon daar dan ook op rekenen. “We hebben geprobeerd om nog weg te rijden uit die groep, zonder dat we Kirsten meekregen. Het werd uiteindelijk nog close met de kopgroep, maar ze bleven nipt vooruit. “Voor ons als team was het daarmee niet zo’n goede dag, maar zelf ben ik heel tevreden over mijn vorm.”

Vlaanderen
Begin februari gaf Annemiek al aan dat ze vanaf Het Nieuwsblad ook pas echt weer intensiever mag trainen. “Met die wetenschap valt het ook nog echt mee. Gisteren had ik nog een inspanningstest en die was niet uitzonderlijk, maar ik heb vandaag denk ik wel bewezen dat ik echt een koersbeest ben en niet een testjes iemand. Ik wil graag lekker koersen. Nu ga ik de puntjes op de i zetten en dan is de Ronde van Vlaanderen het hoofddoel.”