vrijdag 25 januari 2019

Afzien en genieten tijdens Sojourn

Aangekomen in Tormelinos, hebben we vandaag een rustdag tijdens de Sojourn, het etappe-trainingskamp waar ik bij de mannen van Mitchelton-Scott ben aangesloten. Het grootste deel zit er nu op. Van de 1820 kilometer hebben we er nu namelijk nog 430 te gaan. Het zal echter nog wel pittig worden. Morgen hebben we nog een dag met 3800 hoogtemeters en om het af te sluiten rijden we op de slotdag 230 kilometer, met daarin 4800 hoogtemeters. Dat is vergelijkbaar met La Marmotte. Ik geloof niet dat ik ooit zoveel hoogtemeters op één dag heb weggetrapt.

Tot zover is het een super goed kamp. Het valt zeker onder het hoofdstuk stress yourself, uit het boek Peak Performance waar ik het in mijn vorige blog over had. Om eerlijk te zijn; De tweede dag voelde ik me niet zo goed en toen dacht ik wel dat het een hele uitdaging zou worden om dit te volbrengen. Vooral omdat het tempo van de mannen bergop voor mij gewoon net wat te hoog ligt. Ik kan het wel bijbenen, maar zeker niet de hele dag en al helemaal niet op mijn huidige conditie. Ik moet echt top zijn om hen hier wel bij te houden op hun rustige duurtempo. Ze rijden echt wel hard door. Alleen als ze echt wat rustiger bergop rijden kan ik het echt bijhouden. Dat komt ook omdat ik en nog niet zo fit ben en net even wat zwaarder ben dan op mijn topniveau. Het werkt dus een beetje twee kanten op.

Dat we een heel goede begeleiding hebben hier, zorgt er wel voor dat het allemaal ook erg fijn verloopt. Sinds de afgelopen drie dagen kreeg ik een eigen auto mee. Dat betekende ook dat ik me eventueel kon laten lossen op momenten dat ik even mijn eigen tempo bergop wilde rijden. Ik heb gedeeltes met de mannen meegereden en ook gedeeltes, met name op de klimmen, mijn eigen tempo kunnen rijden. Dat was dus wel heel goed.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Het wordt hierna alleen wel weer afkicken, want het is gewoon super goed verzorgd. Er zijn drie mechaniekers mee, twee verzorgers, een fysio, een dokter, drie coaches/sportwetenschappers, twee ploegleiders, de teammanager (die heeft mij vooral begeleid de afgelopen dagen) en de kok. Die laatste is ook super goed. We hebben elke avond echt geweldig eten klaar staan. Ik kom niets tekort. We hoeven echt alleen maar te fietsen en ons nergens druk over te maken. En we hebben ook nog massage op de rustdagen.

“We zijn met een groep van elf renners, waarbij we met tien nationaliteiten te maken hebben”

We vertrekken iedere dag rond 9.00 of 10.00 uur en zijn dan ook pas rond 18.00 uur in het hotel. Dus het zijn echt serieus lange dagen. Op één dag na hebben we ook elke dag een lunch gehad onderweg. Dan stond alles al klaar. Verzorger Oscar heeft dat allemaal perfect geregeld. We konden dan zo aanschuiven. Er is ook totaal geen stress en het is echt wel een beetje Aussie style trainingskamp. Als er even gestopt moet worden of drinken moet worden bijgevuld, overal is tijd voor. Ook zijn er constant twee auto’s mee. Eén rijdt voor en één achter de groep. Dat is ook heel veilig.

Het is ook echt leuk om de mannen te leren kennen en een beetje te zien wie wie is. Zoveel verschillende nationaliteiten vind ik ook wel heel tof. We zijn met een groep van elf renners, waarbij we met tien nationaliteiten te maken hebben. En geen één Australiër. Dat is ook wel weer uniek. Ik ben benieuwd wat dit kamp voor mij gaat opleveren. Als ik hierna even een goede week rust ga nemen, kom ik hier zeker beter uit. Het is in ieder geval een super goede prikkel voor mijn duurvermogen. Dit had ik alleen nooit kunnen doen. Het is echt top dat ik mee mocht met dit kamp. Nog twee dagen genieten.

Annemiek

Gepost door: Aschwin Kruders op vrijdag 25 januari 2019

2 reacties op “Afzien en genieten tijdens Sojourn”

  1. Dr. Corné van Loon schreef:

    Ik heb diep respect voor jouw onverzettelijkheid en absolute wil om sterker terug te komen. Je bent een inspiratie voor veel van mijn patiënten en voor mij om sporters te helpen. Helaas kon ik er niet bij zijn bij je laatste controle, maar weet dat het goed met je gaat!! Jij bent voor mij de wereldkampioen post operatieve revalidatie en ik wens jou ten minste nog 1 regenboogtrui🌈

  2. Klaas Swart schreef:

    Wat een prestaties! Nu alweer.
    En het is een stuk beter om in zo’n setting in de watten te worden gelegd dan wanneer dat door artsen wordt gedaan.

Laat een antwoord achter aan Klaas Swart Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Nieuwste berichten

maandag 8 januari 2024

Fiets met me mee in het fantastisch mooie Colombia!

vrijdag 8 december 2023

Laatste zolderopruiming groot succes

© Annemiek van Vleuten