Het zit er bijna op, mijn wielercarrière, maar nog niet helemaal. Met de Tour de France achter de rug, staat komende zondag de wegwedstrijd van de wereldkampioenschappen in Glasgow op het programma. Vervolgens rijd ik komende week drie criteriums; op maandag het dernycriterium in Wilrijk in België, daarna op dinsdag het Wielerspektakel in Naaldwijk en op zondag de Profronde van Etten-Leur. Mijn carrière sluit ik af met twee internationale meerdaagse wedstrijden; de Tour of Scandinavië en in ‘eigen huis’ de Simac Ladies Tour.

De Tour de France was een doel waar ik heel erg naartoe geleefd heb. Eenmaal thuis voel je je een beetje als een ballon die leegloopt. Ik besefte me dat het het allerlaatste doel was waar ik me helemaal in heb vastgebeten en naartoe heb gewerkt. Dat is iets wat ik altijd met heel veel plezier heb gedaan. Een plan maken en proberen mijn best mogelijke niveau halen. Ik moet zeggen dat dat voor de Tour eigenlijk wel was gelukt, behalve dat ik de laatste twee dagen iets onder de leden had. De eerste zes dagen waren wel top.

De tranen die ik na de afsluitende tijdrit liet zien kwamen ook wel doordat ik me voor de Tour al wel besefte dat die wedstrijd mijn allerlaatste grote doel was, waar ik naartoe heb gewerkt. Met die mix aan emoties kwam ik thuis. Dat was best wel lastig, want ik kwam thuis met die teleurstelling, maar ook met nog meer emoties er omheen. Toen ben ik ook gaan denken aan wat er nog komt. Ik had heel erg gehoop dat er een Ronde van Lombardije voor vrouwen zou komen. Dat zou een knaller zijn waarin ik me nog vast kon bijten.

“Ik heb namelijk wel nog zin om wedstrijden te rijden”

Helaas staan er op onze kalender niet nog wedstrijden die me heel erg aantrekken of op het lijf zijn geschreven. Maar na de Tour stoppen, daar had ik ook geen zin in. Ik heb namelijk wel nog zin om wedstrijden te rijden. Met mijn ploeg, trainer en mental coach heb ik gesproken over wat ik als laatste wedstrijden zou gaan rijden. Daarop hebben we besloten om de Tour of Scandinavië nog te rijden en heel symbolisch in eigen huis af te sluiten, in de Simac Ladies Tour, begin september.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Beide wedstrijden ga ik niet meer als een heel groot doel aanstippen. Ik merk dat ik daar de energie ook niet meer voor heb. Ik vind het wel heel leuk om nog met mijn ploeg Movistar te rijden, ook met andere rensters dan waarmee ik in de Tour en Giro heb gereden. En koersen zonder de druk van een klassement vind ik nog steeds hartstikke leuk. In Scandinavië ga ik ook rijden, omdat ik het een mooie koers vind en een mooi land om in te koersen. Dan ben ik daarna weer één week thuis en dan is de Simac Ladies Tour. Het is heel symbolisch om daar afscheid te nemen. In 2007 reed ik er voor Therme-Skincare als gastrenster. Toen was ik wel na één dag al uit koers, omdat ik in Limburg na een valpartij niet meer in koers was.

“Ik denk dat het een mooie manier is om afscheid te nemen, waarbij ik er ook van kan genieten”

Ik begreep dat er een proloog in Ede gaat zijn, een mooie tijdrit in Leuven en volgens mij ook een rit in Limburg. De laatste etappe finisht in Arnhem, op zondag 10 september. Dat is op 25 kilometer van mijn huis, waar mijn vriend woont en ook nog eens dichtbij de Achterhoek, waar ik ben opgegroeid en een fanschare heb. Het zijn allemaal geen etappes waar heel veel mogelijk is voor mij, maar ik vind het heel leuk om nog in Nederland te koersen en er zullen vast wat mensen uit mijn omgeving komen kijken. Ik denk dat het een mooie manier is om afscheid te nemen, waarbij ik er ook van kan genieten. In de Tour de France ben je zo gefocust, omdat je op allerlei dingen gericht bent. Daarom vind ik het ook gewoon lekker om nog twee koersen te rijden waar ik zonder stress van kan genieten. Maar nu eerst, het WK!

Annemiek

Foto’s: Gretty Images