Aan de Cadel Evans Great Ocean Road Race heeft Annemiek zaterdag een dubbel gevoel overgehouden. In de finale reed ze tot in de slotkilometers vooruit, maar uiteindelijk werd er gesprint om de zege. Daarbij trok Chloe Hosking aan het langste eind, voor Annemiek’s ploeggenote Gracie Elvin. “Jammer, maar hoe het hier ging is ook koers. Dinsdag ligt er weer een nieuw kans in de Herald Sun Tour, met een lastige etappe in Healesville.”
In de koers die de naam draagt van voormalig Tour de France winnaar Cadel Evans, liep het niet helemaal zoals Annemiek had gehoopt. “Er was dit jaar een gebrek aan wind”, vertelt ze. “Daarom verliepen de eerste negentig kilometers erg rustig, waarmee het koersverloop niet in mijn voordeel was. Mijn kansen stijgen wanneer een koers zwaar is, maar zonder genoeg wind was er niet echt een koers van te maken.”
Dat het niet zwaar genoeg te maken viel kwam ook nog ergens anders door. “We reden nu wel de klim die ook in het WK parcours van 2010 was opgenomen, maar er was ook een klim uit de finale geschrapt. Daardoor was er niet veel meer over om het zwaar te maken. Op de top kwam ik alleen over met Katrin Garfoot en Sabrina Stultiens.”
En dus bevond Annemiek zich wel in een goede positie. “Vooraf hadden we gezegd dat we niet met Garfoot naar de finish wilden rijden, aangezien zij vrij snel is in een sprint. Ik besloot in haar wiel te zitten en te wachten tot er een ploeggenoot van mij terug zou komen, zodat we dan om de beurt te konden aanvallen. Sabrina viel vervolgens aan en Garfoot reageerde niet. Ik probeerde een paar keer te springen en Garfoot te verrassen maar dit lukte helaas niet.”
Het zorgde ervoor dat een groep van zo’n twintig achtervolgers terug kon keren, op drie kilometer van de finish. “In die groep zaten Spratty en Gracie en ik hoorde dat we in de sprint voor Gracie zouden gaan. Daarop reed ik het gat dicht naar Sabrina. Gracie sprintte vervolgens sterk naar een tweede plaats. Zelf hield ik toch wat gemengde gevoelens over aan deze finale. Ik moest heel erg diep gaan om Garfoot en Stultiens te volgen, maar zat er wel bij. Alleen weet je niet hoe de koers zou zijn gelopen als ik wel mee had gereden met Garfoot. Maar dat is koers. Ik wilde met mijn ploeg alleen voor de winst rijden.”
